Mijn moeder en mijn dochter staan vandaag allebei op de rand van een tijdperk.
Mijn moeder van 81 gaat verhuizen en gaat vandaag voor het laatst naar de haar geliefde koffietafel in haar oude appartementencomplex. Ze gaat verhuizen naar een nieuwe plek die al lang in de planning lag, maar daar is geen koffietafel en ze weet nog niet of het haar daar net zo zal bevallen als haar huidige plek.
Mijn dochter van 11 gaat naar de middelbare school en precies vandaag is haar laatste schooldag, met eindmusical en -vast ook- tranen. De middelbare school hebben we met zorg gekozen, maar ze weet nog niet of er net zoveel aardige kinderen in haar nieuwe klas zitten als in haar huidige klas.
In beide gevallen is mèt hen, maar vooral vóór hen gekozen en in beide gevallen is het een sprong in onzekerheid. Maar zij die voor en met hen kozen hebben er echt vertrouwen in dat ze zullen landen op een plek die ze weer de hunne zullen maken en ooit weer de hunne zal zijn.
70 jaar verschil, maar ze voelen zich vandaag allebei ongeveer hetzelfde.